Jak rodzice mogą pomóc dziecku w nauce szkolnej

 

               Nauczyciel bez pomocy rodziców niewiele może osiągnąć w dziedzinie edukacji, szczególnie teraz, gdy sytuacja zmusiła nas do nauki w domu. Dotyczy to zwłaszcza uczniów w młodszym wieku szkolnym.

Szczególnie teraz, to rodzic musi nauczyć dzieci mobilizacji do obowiązków szkolnych, organizacji dnia i stanowiska pracy podczas nauki. Niezmiernie ważna jest rola rodziców w nauczeniu swoich dzieci podstawowych zasad spełniania obowiązku szkolnego. Rozwój zainteresowania nauką i motywacja do spełniania obowiązków szkolnych zależy głównie od zainteresowania się rodziców tym, co dziecko robi w ramach zajęć szkolnych. Jeżeli rodzice będą rozmawiać z dziećmi, będą pytać, co ciekawego zadał nauczyciel, podziwiać zapisy w zeszytach, poproszą, aby dziecko powiedziało wiersz, zaśpiewało piosenkę, przeczytało czytankę, której się nauczyło – a to wszystko będzie pełne podziwu rodziców dla mądrości jego dziecka, wtedy uczeń będzie czuł satysfakcję z własnych osiągnięć i chętniej będzie pogłębiał wiedzę.

Niektóre dzieci szybko się zniechęcają widząc, że muszą (nawet jeśli nie mają ochoty) odrobić zadanie domowe, przygotować się do następnego dnia w szkole. Rodzice muszą pomóc dziecku rozplanować naukę. Dzieci w młodszym wieku szkolnym nie potrafią same zaplanować dnia, zorganizować sobie pracy tak, by mieć czas na zabawę i naukę. Powinni im to zorganizować rodzice pokazując, jak można sprostać obowiązkom i znaleźć czas na relaks. Organizacja czasu wolnego powinna być przedmiotem stałego zainteresowania rodziców, gdyż ma duże znaczenie dla prawidłowego rozwoju dziecka.  Jedne dzieci uczą się szybko i szybko zapominają, innym zrozumienie problematyki przychodzi trudniej, ale za to raz wyuczony materiał pamiętają dłużej. Jedne w poznanych rzeczach lepiej pamiętają szczegóły działające na zmysł wzroku, inne posługują się przede wszystkim słuchem. Jedne wykazują zdolności do zapamiętywania faktów, inne do matematycznej kalkulacji, a jeszcze inne do artystycznej kompozycji. Nie ulega wątpliwości, że mniej zdolnym dzieciom trzeba pomóc, ale to nie znaczy, że trzeba im szkodzić odrabiając za nich lekcje. Pomoc ze strony rodziców musi być właściwa, nie może to być wyręczanie dzieci w ich obowiązkach. Gdy dziecko odrabia lekcje wówczas rodzic powinien być w pobliżu, aby w każdej chwili dziecko mogło zwrócić się do niego o pomoc. Nie należy dawać dziecku od razu gotowych odpowiedzi, a jedynie tak naprowadzić, aby samodzielnie pracowało. Pomoc rodzica musi być mądra i przemyślana.  Rodzic powinien zachęcić dziecko, aby samo rozwiązało problem.  Musi docenić postępy dziecka w nauce. Stosowanie pochwał pobudza małego ucznia do działania i rozwija jego inwencję. To jest najlepsza pomoc i właściwa postawa rodzica. Rodzice powinni przekonać dzieci, że prace zadawane do domu mają na celu przede wszystkim utrwalenie wiadomości i umiejętności zdobytych w szkole oraz zastosowanie ich w praktyce. Duże znaczenie dla jakości pracy domowej mają warunki zewnętrzne, a przede wszystkim miejsce pracy. Dziecko powinno mieć własny kącik w pokoju, w którym przechowuje i porządkuje swoje rzeczy. Własne stałe miejsce pracy dostarcza dziecku energii, mobilizuje i wytwarza roboczy nastrój i korzystną dla pracy atmosferę. Rodzice powinni zadbać, by podczas pracy nic nie rozpraszało uwagi dziecka. Biurko powinno być uprzątnięte z zabawek i bibelotów. W widocznym miejscu mogą być poprzyczepiane kartki z wypisanymi wyrazami z trudnościami ortograficznymi, z tabliczką mnożenia itp. Sprawą niezmiernie ważną jest wytworzenie przez rodziców w domu atmosfery poszanowania nauki i wykształcenia. W klasach początkowych, najważniejszą umiejętnością, którą dziecko powinno opanować jest czytanie ze zrozumieniem. Dzieci, które nie posiądą tej umiejętności będą miały problemy z uczeniem się. Jeśli uczeń często w domu korzysta z komputera i ogląda filmy – nie umie skupić myśli na słowach. Nie potrafi w pełni wypowiedzieć się lub opowiedzieć treści przeczytanego tekstu. Dla niego ważne są tylko obrazy.  Rodzice powinni zdawać sobie sprawę z tego, że dziecko pozostawione bez kontroli może cały dzień spędzić na grach komputerowych. Komputer jest wspaniałą pomocą edukacyjną. Jednak niekontrolowana zabawa dzieci może mieć wręcz przeciwny skutek – uniemożliwić myślenie na poziomie abstrakcyjnym i może być „złodziejem czasu” - dziecko nie zdąży odrobić zadań, przeczytać lektury itp.., bo gra zajęła mu cały dzień. Podobnie jest z oglądaniem przez dzieci telewizji. Zbyt długie przesiadywanie przed ekranem telewizora odciąga od samodzielnego myślenia, od czytania książek, od pracy. Zniechęca do wysiłku umysłowego, powoduje niezadowolenie z czekających obowiązków szkolnych. Rodzice powinni zadbać, aby nauka w domu odbywała się według ustalonego planu, tak, aby dziecko wiedziało, kiedy jest czas na naukę i zabawę.    

Rodzicu!

1. W procesie edukacji jesteś tak ważny jak szkoła.
2. Zorganizuj dziecku naukę.
3. Kontroluj naukę domową dziecka.
4. Nie wyręczaj dziecka.
5. Pamiętaj, że są granice pomocy/ nie można odrabiać lekcji za dziecko/
6. Poznaj problem dziecka/ porozmawiaj z dzieckiem o jego trudnościach, kłopotach, sukcesach szkolnych/
7. Wspólnie szukajcie odpowiedzi/w czym jest dziecko świetne, z czym ma kłopoty, w czym jest słabe, a w czym przeciętne/
8. Często chwal dziecko, doceniaj najmniejsze postępy
9. Zaciekawiaj nauką.
10. Czas z dzieckiem, to nie tylko nauka. Postaraj się zabrać dziecko na spacer, słuchaj z dzieckiem muzyki, zagraj w grę planszową, a przede wszystkim – jak najwięcej rozmawiaj z nim
11. Pozostawaj w stałym kontakcie z nauczycielami i działaj zgodnie z ich zaleceniami.