Dzień, noc... Poniedziałek, środa, piątek... i znowu poniedziałek... Radość z odwołanych lekcji minęła, możliwość porannego wysypiania się stała cię codzienną rutyną, a ciągłe towarzystwo członków rodziny w domu zaczyna męczyć... Stajemy się rozdrażnieni, narasta napięcie, a konflikt wisi w powietrzu...

W jaki sposób rozładować napięcie? Najlepiej przez wspólną zabawę w Cichego Przyjaciela.

To stara harcerska zabawa, doskonale integrująca grupę spędzającą z sobą pewien okres czasu (obóz, kolonie, leczenie sanatoryjne itp.).

Zabawa opiera się na tajemnicy, której za wszelką cenę powinno się dochować. Osoba prowadząca zabawę przygotowuje losy z imionami wszystkich uczestniczących w zabawie osób. Gracze losują i dowiadują się dla kogo będą Cichym Przyjacielem. Imię wylosowanej osoby powinno zostać tajemnicą, do końca zabawy. Cichy Przyjaciel, to osoba, której zadanie polega na sprawianiu codziennie przynajmniej jednej, drobnej przyjemności wylosowanej osobie. Aby dobrze wykonać swoje zadanie Cichy Przyjaciel musi dobrze poznać osobę, którą się ma dyskretnie opiekować, być uważnym na jej potrzeby, nastroje, sytuacje, w których się znalazła. W zabawie chodzi o pomysłowość, inicjatywność i kreatywność w wymyślaniu sposobów na sprawienie przyjemności. Cichy Przyjaciel może osobiście coś przygotować, zrobić, podarować. Może także korzystać z pomocy innych osób. Ważne jest, aby tacy pomocnicy nie zdradzili tajemnicy Cichego Przyjaciela. Ujawnienie się Cichych Przyjaciół odbywało się w postaci specjalnej uroczystości, na obozie czy kolonii zwykle była to zielona noc. Grupa graczy siadała w kręgu i każdy opowiadał, po czym poznał, że ma Cichego Przyjaciela, które niespodzianki były super przyjemne i dlaczego. Każdy z graczy dzieli się z pozostałymi refleksja o tym, czy domyśla się, kto był jego Cichym Przyjacielem i po czym się tego domyślił. Na zakończenie zabawy Cichy Przyjaciel się ujawnia. Zabawa dostarcza wielu dobrych emocji, rozwija empatię i uważność, uczy poszukiwania sojuszników, a przy okazji jest treningiem odraczania potrzeb. Niezwykle wartościowy jest niematerialny wymiar przyjemnych niespodzianek organizowanych przez Cichego Przyjaciela. W konsumpcjonistycznym świecie gracze uczą się odnajdować wartość w niematerialnym działaniu.

Wersja domowa

• W domowej wersji zabawy w Cichego Przyjaciela losowanie lepiej zamienić na umowę, że zadaniem każdego z domowników będzie zrobienie innym członkom rodziny każdego dnia jednej przyjemności. Taką przyjemnością może być przygotowanie mamie kawy, w taki sposób, aby nie wiedziała, komu ma za nią podziękować. Albo wyniesienie za brata śmieci, podrzucenie siostrze karteczki z inspirującym cytatem, komplementem czy podziękowaniem, przyszycie tacie poluzowanego guzika w płaszczu itp.
• Rodzina może się umówić, że raz, dwa razy w tygodniu będzie Dzień Cichego Przyjaciela. Ustalenie takiego dnia może odbyć się przez losowanie. Zadaniem każdego z domowników jest sprawienie przyjemności innym członkom rodziny w taki sposób, aby nie domyślili się, komu ją zawdzięczają.
• Gdy w rodzinie jest więcej osób wówczas można wybrać Cichego Przyjaciela w drodze losowania. Zadaniem Cichego Przyjaciela będzie sprawienie drobnej przyjemności wszystkim innym domownikom.
• Zabawa w Cichego Przyjaciela rozwija kompetencje osobiste i społeczne, w szczególności uważność na potrzeby innych. Gracze odkrywają, że ciepłe słowo, drobiazg świadczący o tym, że ktoś bardzo dobrze zna nasze przyzwyczajenia i jest dla nas miły, są znacznie cenniejsze niż drogi prezent kupiony na Allegro. Najmłodsi członkowie rodziny bawiąc się w Cichego Przyjaciela uczą się, że na nagrodę w postaci podziękowania trzeba poczekać do ustalonego czasu, kiedy to Cichy Przyjaciel może się ujawnić.

Okoliczności, które zmusiły nas do przebywania w domu, doskonale rozwijają kreatywność. Przyjemnie niespodzianki Cichy Przyjaciel musi wyczarować tylko z dostępnych w domu możliwości i materiałów.

Spróbujcie pobawić się w tę zabawę, a zobaczycie, że napięcie spowodowane wspólnym przebywaniem w domu stanie się mniej dokuczliwe.

Opracowanie: Regionalny Ośrodek Metodyczno-Edukacyjny „Metis” w Katowicach Grażyna Skirmuntt